วันพุธที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2557

ประทับใจดูนกเขาใหญ่

เริ่มต้นการดูนกมานานกว่า 2 ปีแล้วค่ะ ปีนี้ก็เข้าปีที่ 3 การไปดูนกในแต่ละทริปก็มีทั้งความประทับใจ ความเศร้าใจ ความเซง ความผิดหวัง ความสมหวัง แต่ประสบการณ์ดูนกเขาใหญ่ครั้งนี้ ประทับใจ ตราตรึงใจ มาก ๆ เลยค่ะ.... และทำให้คิดถึง...ความฝัน ที่เริ่มดูนกใหม่ ๆ .... คิดถึง วลีเด็ด ๆ ...ที่ประทับใจ คือ... ความบังเอิญ ความไม่ตั้งใจ ในการเดินทางท่องเที่ยวจะทำให้คุณมีเรื่องเล่าใหม่ ๆ เสมอ ....

ไม่รู้นะค่ะ ว่าจะมีใครที่ชอบดูนก หรือชื่นชอบสิ่งเล็ก ๆ จะมีประสบการณ์ของความฝันเหมือนกันไหมว่า...

ก่อนการเดินทางไปดูนกทุกครั้ง จะนอนไม่ค่อยหลับ แต่ตื่นเร็ว สดชื่น กระปรี้กระเปร่าทุกครั้ง และมักจะฝันว่า ตนเอง...อยู่ท่ามกลางนกเยอะแยะไปหมด น่ารักมาก ๆ มือก็ไขว้คว้าหากล้อง กล้องไม่มี กล้องหาย หรือในฝัน ถ่ายอยู่ แต่นกเยอะเกิน บินไปบินมา ถ่ายไม่ทัน เสียดาย มาก ๆ ...

จากความฝันเล่านั้น กลายเป็นความเป็นจริงแล้วค่ะ.... เรื่องก็มีอยู่ว่า... คืนก่อนเดินทาง พี่นักดูนกชวนไปเขาใหญ่ ใจง่ายตอบตกลงไป คืนนั้น รีบเข้านอน นอนไม่หลับ ตืนมาตี 1 อยากไปดูนก เร็ว ๆ เปิดเว็บดูว่า นกอะไรบ้างที่พบที่เขาใหญ่ มีจุดหมายตรงไหนบ้าง ตื่นเต้น จนถึงเวลานัด รีบเดินทางออกไป แต่วันนั้น ไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ กว่าจะไปถึงเขาใหญ่ก็เกือบ 9 โมงแล้ว แดดออก สายมาก อีกทั้ง จุดหมายนก ที่สอบถามมา ก็หาไม่เจอะ เดินวนหา ดูนกไปเรื่อย ๆ เจอะเจ้า จาบคาเคราน้ำเงิน ย้อนแสง ถ่ายไม่ชัด ก็เสียดายแล้ว อีกทั้งสอบถามเจ้าหน้าที่ที่เขาใหญ่ ก็ไม่รู้เรื่อง จนกระทั่ง มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งชี้จุดบอกว่า น่าจะเป็นหลังห้องน้ำนั้น .... เพราะเคยเห็นคนดูนกมุด ๆ เขาไป เราก็เลยรีบเดินเข้าไป มุดจริงค่ะ มีต้นไม้ขวางทาง ลงไป จะเป็นที่โล่งพอสมควร และเห็นหมายนก ที่มีคนทำไว้ จะรีบร้อนเดินเข้าไปจะดู ดันเดินไปเหยียบโคลน เท้าจมติด พยายามตะเกียดตะกาย ขึ้นมา รองเท้าเละโคลนไปหมด อีกทั้งเหม็นด้วย คงเป็นน้ำที่ออกมาจากห้องน้ำ แหวะ...เหม็น แต่ก็รีบการไบลด์ เตรียมไว้ แต่ยังไม่เข้าไบลด์ เพราะเหม็นโคลนที่รองเท้ามา จึงนั่งยอง ๆ อยู่ใต้ต้นไม้ สักพัก ก็มีเจ้าเดินดงหัวสีส้ม ออกมา กระโดดมาทางขวามือ ขึ้น มาอยู่ที่ขอนไม้เดียวกับที่เรานั่ง เล่น เราเองตกใจ ไม่กล้าขยับ สักพัก ก็มีเสียงนกเจ้ากางเขนดง โดนมาเกาะกิ่งด้านซ้าย และด้านหลังเราก็มีนกกินแมลงป่าฝนหลายตัว บินมาเกาะกิ่ง กระโดดตามพื้น รอบ ๆ ตัวเรา เล่นเอาไม่กล้าขยับเขยื้อนตัว และที่น่าตื่นใจคือ เจ้านกจับแมลงอกสีฟ้า บินมาเกาะกิ่งตรงหน้าแบบเหน่ง ๆ ใกล้ ๆ ระยะเอื้อมมือ ทุกตัวมองมาที่เรา (หรือเปล่า คิดเอาเอง)
ตัวก็ไม่กล้าขยับ กล้องก็ไม่กล้าถ่าย พยายามขยับมือหยิบกล้องช้า ๆ ถ่ายมาที่ละตัว แบบนี้แหละค่ะ
ปรากฏหลักฐานตามภาพที่ได้จากเหตุการณ์นี้ ....

เจ้านี้ เดินดงหัวสีส้ม มาทางขวามือ ขอนเดียวกับที่เรานั่ง ใกล้มาก ๆ ใช้วิธีขยับมือ เอียงกล้องมาถ่าย ...ได้มาใกล้มาก ๆ ...ค่ะ

เจ้าตัวเนี่ย เป็นตัวโปรดมาก ๆ ค่ะ เจ้านกจับแมลงอกสีฟ้า Hainan Blue Flycatcher บินมาเกาะกิ่งตรงหน้ามาก ๆ ระยะเอื้อมถึง มองมา เราก็เลยค่อย ๆ หงายกล้องถ่าย ไม่กล้ายกมาถ่าย (กล้องติดกับขาตั้งกล้อง)

ส่วนเจ้าตัวเนี่ย หลายตัว บิน กระโดด หากิน รอบตัว เสียงดังไปหมด เจ้านกกินแมลงป่าฝน ไม่กลัวเราเลยสุดยอด


บรรยากาศตอนนั้น เราเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ความฝัน ได้ยินแต่เสียงนก เสียงลม เสียงป่า แทบลืมหายใจ ไม่กล้าขยับ รู้สึกแข็งเหมือนเป็นตะคริว เวลาผ่านไปแค่ไหนไม่รู้ ...หรือเพียงชั่วครู่เดียว .... พอเจ้านกเหล่านั้นพอใจ ก็เริ่มขยับตัวออกไปไกลเรา ยกเว้นเจ้าเดินดง ยังกระโดดออกไปอยู่ไม่ห่างนัก เราเลยถ่ายรูปมาให้ดูแบบนี้ค่ะ....

ภาพนี้ เอียงตัวถ่าย ให้เห็นระยะไม่ไกล ภาพนี้ เราขยับตัวเดินออกมาแล้วขอนไม้ที่นกอยู่ คือ ขอนไม้ที่เรานั่งอ่ะ... สุดยอดประสบการณ์จริง ๆ เลยค่ะ....


ปล. ไม่ได้ถ่ายเจ้ากางเขนดงมาค่ะ (ตอนนั้น ลืมนึกไป ^^)

เหตุการณ์นี้ ประทับใจเรามาก ๆ ค่ะ ขอให้เพื่อน ๆ โชคดีได้เจอะประสบการณ์แบบนี้บ้างนะค่ะ สรุปงานนี้ ไม่ต้องมีบังไพร ค่ะ... และพอไปเล่าให้พี่ ๆ ฟัง เขาบอกว่า เป็นเพราะกลิ่นโคลนที่รองเท้า มันล่อนกมาหรือเปล่า (นกติดหนอน แล้วก็หัวเราะ 55555)

จะเพราะอะไรไม่ทราบ แต่รู้แต่ว่า ในวิกฤต ความผิดพลาด ความโชคร้าย เรายังมีโอกาส ความโชคดี และสิ่งดี ๆ ให้ได้พบเจอะค่ะ....

ไม่มีความคิดเห็น: